دل آسمون پر بود بغضشو داده بود به ابرای سیاه

منم پشت پنجره نشسته بودم وزل زده بودم به بارون شدید داخل کوچه

تو که نباشی این خونه برام ماتم کده ست

توی هر شب بارونی بهانتو میگیره

بی خبر و ناگهان از راه رسیدی و با اومدنت رویای من حقیقی شد

نفست گرم بود ولی دیدم گونه هات از سرما سرخ شده بود

تو که نباشی این خونه برام ماتم کده ست

توی هر شب بارونی بهانتو میگیره

به خونه که رسیدی بارون کاملا خیست کرده بود

واسه این که سرما نخوری لباس خودمو تنت کردم

تو که نباشی این خونه برام ماتم کده ست

توی هر شب بارونی بهانتو میگیره

عطر و بوت از همون روز تا الان همراه لباسمه و اون رو برام عزیز کرده

میپوشمش تا تنم از عطر تنت گرم بشه

تو که نباشی این خونه برام ماتم کده ست

توی هر شب بارونی بهانتو میگیره